اجزای اساسی برای طراحی داخلی یک محل کار اداری، میز و صندلی هست که در صورت لزوم ، ممکنه با انبار و قفسه ، تجهیزات فناوری و مخابرات و فضای مخصوص به ارباب رجوع و همین طور اتاق جلسات تکمیل شود. این منطقه از فضای یک شرکت باید به صورت بهینه طراحی داخلی بشه و در این مقاله هدفم این هست که بگم فضای کار مخصوص به کارمندان چیزی فراتر از یک میز و صندلی و کامپیوتر هست.

اگرچه معماران می تونن به کمک اصول طراحی داخلی مبنایی رو ارائه بدن ، اما رضایت کارکنان رو نمی شه تنها با اقدامات فیزیکی به دست آورد. ایجاد حس نوع دوستی در بدو ورود به یک مجموعه ی کاری در مراحل اولیه،  و در نظر گرفتن خواسته های محیط کار آینده در طراحی بسیار،  مهم هست.

 

 

بسته به الزامات محیط کار و نیاز های کارمندان مخصوص هر شرکت ، المان های مختلف مورد نیاز اونها رو  می شه آزادانه در فضا ، دکوراسیون و چیدمان کرد،  طوری که یک محیط کاری مطلوب ایجاد بشه. با این حال ، در رویکرد بهینه سازی فضا از طریق دکوراسیون داخلی اداری ، حداقل اندازه ها و فاصله ها باید رعایت بشه.

اندازه استاندارد یک میز 160 × 80 سانتی متر یا 180 × 90 سانتی متر هست که فضای لازم برای حرکت حداقل 100 سانتی متر در جلوی میز باید فراهم بشه. عمق استاندارد قفسه ها و شلف ها 40 سانتی متر هست، اگرچه کمد های بسته می تونن تا 60 سانتی متر هم عمق داشته باشند.

در مورد نیازهای طراحی داخلی فضای کار باید بگم که بر این اساس ، فضای مورد نیاز برای طراحی هر استیشن کاری رو می شه با توجه به ابعاد گفته شده محاسبه کرد.

طراحی فضاهای کاری که با پارتیشن ها جدا شده اند می تونن حدود 2 تا 3 متر مربع هم مساحت داشته باشند، اما برای دفاتر اداری لوکس تر و بزرگتر طراحی داخلی این فضاها رو می شه در ابعاد بزرگتری انجام داد.  به نحوی که دفاتر با کیفیت و مجلل رو می شه در حدود 20 تا 30 متر مربع در هر محل کار طراحی کرد.

که علاوه بر فضای مورد نیاز برای میز و صندلی ، فضای اضافی باید برای کمدها ، میزهای اسناد و مدارک ، فضاهای حرکت و مسیرهای گردش داخل این فضاهای پارتیشن بدی شده، در نظر گرفت.

                                                                  

 

 

 

 

 

در نظر گرفتن سلسه مراتب برای دسترسی ها و سلسه مراتب فضایی دو مبحث مهم هست که به صورت مکمل با هم عمل می کنند. در نظر گرفتن این دو مبحث در طراحی داخلی فضاهای اداری در حقیقت نظم و ترتیب بین اصول حرکتی کارمندان و ارباب روجوع رو تامین می کنه.

 

 

در نظر گرفتن سلسه مراتب در معماری داخلی به نوعی تامین کننده ی میزان دعوت کنندگی در فضاست، که برای تاثیر بهتر، ابعاد فضا، عرض گشودگی ها و شیوه ی نورپردازی تاثیر بسیار مهمی در زیبایی و مطلوبیت طراحی داره.

اما باید به این نکته هم اشاره کنم که بحث سیرکولاسیون در طراحی داخلی فضاهای حرکتی مربوط به ارباب رجوع و مراجعه کننده گان مقطعی، به مراتب بیشتر از فضاهای مربوط به کارمندان اهمیت داره چون به میزان زیادی تعریف کننده ی موقعیت و اهمیت فضای کاری یک شرکت هست.

سلسله مراتب حرکتی یا سیرکولاسیون بر مبنای سیستم حرکتی که کاربر در فضا داره، تعریف می شه. وقتی این دو لایه به خوبی با هم مطابقت پیدا می کنند، به این معنی هست که به کمک معماری داخلی این شرایط ایجاد شده که مراجعه کننده گان و کارمندان به بهترین شکل ممکن از فضا بهره وری داشته باشند.

این در حالی هست که معماری داخلی فضا با سیرکولاسیون نا مطلوب باعث بشه که افراد فضا رو گمراه و کسل کننده تلقی کنند.

در واقع بحث سیرکولاسیون در فضاهای اداری پر رفت و آمد از این جهت اهمیت بیشتری پیدا می کنه که تامین مطلوبیت فضا برای کارمندان در این حالت اهمیت بیشتری پیدا می کنه. به این دلیل که ساعت های کاری بالا باعث می شه که به صورت طبیعی راندمان کاری کارمندان دچار افت بشه چه برسه به اینکه شلوغی و ازدحام جمعیت هم بخواد به این موارد اضافه بشه.

 

 

مدت زمانی که یک کارمند در فضا حضور داره از موارد مهمی هست که در طراحی داخلی فضای اداری باید بسیار مد نظر طراح قرار بگیره. و از موارد بسیار مهمی هست که در تامین میزان آسایش کارمندان تاثیر گذاره.

بر اساس مقالات مختلف این سایت در مورد معماری داخلی فضاهای اداری، تامین میزان اسایش کارمندان نکته ی بسیار اساسی هست که در موفقیت یک شرکت یا نام تجاری تاثیر مستقیم داره و همون طور که گفته شد باعث انگیزه ی عمل در کارمندان می شه.

بحث دیگه ای که در این حوزه مطرح هست شخصی سازی فضاهای کاری هست. به نحوی که هر چقدر ساعت فعالیت یک کارمند بالاتر باشه باید آزادی عمل بیشتری به واسطه ی معماری داخلی در حوزه ی کاریش بهش داده بشه، بنابراین میزان آزادی فرد در تغییر و شخصی سازی فضای کار و همین طور ساعت کاری اون با هم ارتباط مستقیم دارن.

شاید مهم ترین مثالی که می شه در این زمینه زد، اشاره به این نکته باشه که اکثر کارمندان حدود یک سوم از جوانی و میان سالی خودشون رو در فضاهای کارشون می گذرونن، پس کاملا حق دراند تا فضای کارشون طوری طراحی داخلی بشه که تا حدودی بتونن اون رو با سلیقه ی شخصیشون مطابقت بدن و تمهیداتی برای در نظر گرفتن این موضوع در نظر گرفته بشه.

بنابراین افزایش حس رضایتمندی کارمندان هدف مهمی هست که از طریق طراحی داخلی می شه به اون پاسخ مناسب داد، که امکان ایجاد تغییر در محیط کاری توسط کارمندان و شخصی سازی اونها یکی از عوامل تاثیرگذار به این مقوله هست.

 

 

یکی دیگر از پیش نیازهای مهم طراحی داخلی فضاهای اداری، حفظ و ارتقای سلامت کارکنان هست. رویکرد دستیابی به این هدف بر اساس روانشناسی کار و همین طور سازماندهی فضا به کمک طراحی داخلی ست، که موضوع فیزیکی و روانی رو با هم در نظر می گیره.

 

 

کار یک طرفه با رایانه اغلب می تونه در طولانی مدت منجر به مشکلات سلامتی بشه. خستگی بیش از حد چشم ، سردرد ، سفتی و درد در ناحیه گردن/شانه ، علائم کشیدگی در ناحیه تحتانی بازوها و دستها ، و وضعیت ناسالم بر ستون فقرات می تونه ناشی از طراحی اشتباه و ارگونومیک نبودن محل کار با کامپیوتر باشه که یکی از اهداف طراحی داخلی رفع مشکلات کارمندان در این زمینه هست.

از نظر بهداشت و ایمنی در محل کار ، برای محیط کار بسیار مهم است که به کمک طراحی داخلی اطمینان حاصل بشه که کارکنان اداری از محیط کار خود و محیط کار خود، راضی هستند و احساس خوبی دارند. بنابراین برای این منظور ، جنبه های طراحی مانند مبلمان ، مصالح ، سطوح ، رنگ و روابط فضایی و بصری می تواند سهم بسزایی داشته باشن.

 

 

برخی از پروژه های اداری باید طوری سازماندهی بشن که به کمک طراحی داخلی چند عملکرد مختلف به بهترین شکل کنار هم سازماندهی بشه و این خودش مبحث چالش برانگیزی هست که طراحان باید بهش پاسخ مناسب بدن و با راه حل مناسب، فضاهای درست رو طراحی کنند.

یکی از شیوه های طراحانه ای که به این منظور به کار گرفته می شه، طراحی داخلی فضا از طریق تفکیک سازی بخش های مختلف هست، معمولا این کار توسط پارتیشن های مختلف انجام می شه.

البته در چیدمان های پلان باز این موضوع از طریق طراحی داخلی طور دیگه ای مد نظر قرار می گیره و پارتیشن ها آخرین گزینه هایی هستند که در این شرایط طراحان انتخاب می کنند.

تقسیم بندی این فضا ها به کمک معماری داخلی می تونه از طریق تغییر رنگ، تغییر چیدمان و جداسازی محسوس استیشن های کاری انجام بگیره. البته به منظور راحتی کار، خیلی از این استیشن های کاری طوری تفکیک سازی می شن که افرادی که در پروسه ی فعالیتی خودشون نیاز به صحبت و همکاری بیشتری دارند، نزدیک به هم قرار بگیرن.

این موضوع در طراحی سیرکولاسیون کمک می کنه که با ایجاد محدوده های تردد بیجا، شلوغی زیادی در فضای کار ایجاد نشه.

 

 

برای فضاهای اداری که در اونها با کامپیوتر زیاد کار می شه ، حفاظت کارمندان از تابش خیره کننده ، بسیار مهمه.  روشنایی مصنوعی باید به طور ایده آل شامل نور پس زمینه عمومی بدون تابش خیره کننده بوده، و همین طور نور محل کار به طور جداگانه قابل کنترل باشه.

نورپردازی یکی دیگر از پارامترهای مهم طراحی داخلی فضاهای اداری هست که معمولاً با ترکیبی متعادل از منابع نور طبیعی و مصنوعی تامین می شه. البته قرارگیری کارمندان در کنار پنجره ایده آل ترین حالت استفاده از بهره مندی نور طبیعی در فضاست که تاثیر روانی مطلوبی هم قاعدتا خواهد داشت، اما این نور طبیعی نباید در چشم کارمندان خیره گی ایجاد کنه.

 

 

وقتی طراحی داخلی طوری انجام بشه که میزهای کار رو به روی پنجره قرار بگیرن، صفحه ی مانیتور تیره تر از حالت طبیعی به چشم میاد، این موضوع باعث می شه که نور کافی به چشم کارمندان نرسه و در طول زمان باعث خستگی چشم و سردرد بشه.

پس ایده آل ترین حالت این هست که در طراحی داخلی، میزهای کار عمود به پنجره جانمایی بشن.

با این حال ، عمق نفوذ نور روز معمولاً به 5-7 متر محدود می شه ، حتی اگر پنجره ها سرتاسری باشه . این موضوع به این معنی هست که در طراحی فضا برای محل کار دورتر از پنجره ها، با توجه به ابعاد مطرح شده،  نیاز به نور مصنوعی دائمی هست.

یک قاعده کلی ، اینطور می گه که با نسبت باز 60٪ (یعنی پنجره های بالاتر از سطح آستانه) ، می شه نور طبیعی رو تا عمق 1.5 برابر ارتفاع پنجره تامین کرد. البته الزامات مختلف برای نور روز و نور مصنوعی به طور مفصل در طراحی نورپردازی فضای اداری مطرح ست که نیاز به نگاهی کاملا تخصصی داره.

 

 

تعامل بین میز کار آرام و متمرکز ، بدون محرک یا دخالت خارجی و در عین حال  تبادل ارتباطی بین کارکنان و تیم ها باید با جنبه های فیزیکی ، عملکردی و سازمانی مجموعه همخوانی داشته باشه.  

 

 

پس در نظر گرفتن حریم شخصی هر کارمند موضوع بسیار مهمی هست که در طراحی داخلی فضاهای اداری باید در نظر گرفته بشه، فضایی که در عین تامین آرامش و تمرکز مورد نیاز مختص همان کارمند باشه و این خودش نوعی تعلق خاطر به مجموعه ی کاری رو در ذهن کارمند ایجاد می کنه.

 در یک محیط کار واضح که با دکوراسیون داخلی درست ساماندهی شده ، می شه مکانهای مختلفی رو برای نیازهای ارتباطی خاص ایجاد کرد.  مثلا فضاهای نشیمن، آشپزخانه و اتاق جلسات ، فضاهای استراحت، فضاهای جلسات گروهی کوچک و بزرگ و حتی فضای صرف ناهار از جمله مواردی هستند که می شه در صورت نیاز توسط کارکنان مناطق کاری مشخص مورد استفاده قرار بگیره.

مهم این هست که طراحی داخلی بتونه به جانمایی عملکرد های مختلف یک شرکت طوری نظم بده که موقع فعالیت و جلسات گروهی هر تیم، کارمندان دیگه تمرکزشون رو از دست ندن و راندمان و کیفیت کاریشون پایین نیاد.

این امر به ویژه زمانی منطقی به نظر می رسه که کار بیشتر مبتنی بر تیم باشه و برتری فازهای موقت وجود داشته باشه، طوری که در اون، جلسات تیم بعدی باید بر اساس محتوای مورد توافق تیم قبلی تنظیم بشه.

 

سخن آخر:

 

بسته به فعالیت مربوطه ، شرایط مورد نیاز برای یک محل کار اداری می تونه  بسیار متفاوت باشد. اگر کار عمدتاً شامل فعالیتهای اداری با تعداد زیادی پرونده و اسناد کاغذی باشه ، محل کار معمولاً ثابت است.

اگر کار عمدتا شامل کارهای دیجیتالی و کامپیوتری باشه ، بسته به الزامات مربوطه ، بسیار راحت تر می شه محل کار رو انتخاب کرد که لزوماً نباید در یک ساختمان اداری کلاسیک قرار داشته باشه.

هنگام کار با لپ تاپ و اتصال به اینترنت ، می شه کار رو در دفتر ، پارک یا کافه ، در خانه یا در هر محیط دیگری انجام داد ، مشروط بر اینکه محیط اطراف مانع فعالیت نشه. به همین دلیل ، محیط های اداری اغلب طوری طراحی می شن که این الزامات خاص را در مناطق مختلف تعیین کنن.